07.01.2022 Cuma Hutbesi “TÖVBE: GÜNAHLARDAN ARINMA İRADESİ” hutbenin tam metni şöyle,
*****************************************************************************************************************************
Tövbe: Günahlardan Arınma İradesi
Tövbe: Günahlardan Arınma İradesi
Date: 31.12.2021
REVIEWING OUR PAST AND SHAPING OUR FUTURE
Honorable Muslims!
The second caliph of Islam, the symbol of justice Umar b. al-Khattab once said to his friends as follows: “Reckon with yourselves before you are reckoned with, and prepare for the Greatest Inquisition. The reckoning of the Day of Judgment is easy for those who reckoned with themselves in the world.”[1]
Dear Muslims!
Time flies. Days of our life are running out day after day. Our numbered breaths are coming to an end. We are leaving another Gregorian year behind us with its ups and downs and its sorrow and joy. Let us decide to face with ourselves in this blessed time of Friday when prayers are accepted. Let us review what we have done so far. Let us reckon with ourselves before we are reckoned with.
Dear Muslims!
The essence of the reckoning is to know oneself. It means to see oneself through the mirror of truth. It also means to contemplate on where one came from, why s/he came and where s/he will go.
The beginning of the reckoning is to be able to stop all kinds of carnal and lustful desires. It means to abandon bad habits and behaviors. It also means to repent of our sins and decide not to commit the same sins again.
The reckoning is the effort to mature our faith and maintain our direction. It is the endeavor to adhere to the words and behaviors which Allah (swt) made halal (permissible) and stay away from the haram, (prohibited). It is the determination not to give up worshipping for even a moment until the death. It is the resolution to equip ourselves with the morals of our Beloved Prophet (saw) who is a man of outstanding character.
Eventually, the reckoning is being a servant of Allah (swt) with complete submission, and meticulously abiding by the rights of people. It means to purify our hearts from everything but Allah.
Dear Believers!
It is stated in the Holy Qur’an: “O you who believe! Fear Allah and keep your duty to Him. And let every person look to what he has sent forth for the tomorrow, and fear Allah. Verily, Allah is All-Aware of what you do.”[2] This verse calls us to reckon with ourselves as a requirement of our faith. It invites us to make a future plan in accordance with our purpose of creation.
Then, in the last day of this Gregorian year, let us ask ourselves these questions in order to review our past and shape our future: Are we loyal to our servitude wow we gave to Allah (swt) in reply to the question “Am I not your Lord?” Did we spend our life with faith, worship and good morals? Did we stay away from everything Allah (swt) prohibited? Did we fulfill our responsibilities towards all living and non-living creatures? In brief, did we appreciate the value of every year, every month, every day, and even every hour?
I would like to conclude this week’s khutbah with the following hadith of the Messenger of Allah (saw): “The clever person is the one who subjugates his soul, and works for what is after death. And the incapable is the one who follows his desires and merely hopes in Allah.”[3]
[1] Tirmidhi, Sifat al-Qiyamah, 25.
[2] Hashr, 59/18.
[3] Tirmidhi, Sifat al-Qiyamah, 25.
General Directorate of Religious Services
*****************************************************************************************************************************
TÖVBE: GÜNAHLARDAN ARINMA İRADESİ
Muhterem Müslümanlar!
Okuduğum ayet-i kerimede Cenâb-ı Hak şöyle buyuruyor: “Ey iman edenler! İçtenlikle ve kararlılık içinde Allah’a tövbe edin. Umulur ki Rabbiniz kötülüklerinizi örter ve sizi içinden ırmaklar akan cennetlerine koyar…”[1]
Okuduğum hadis-i şerifte Allah Resûlü (s.a.s) şöyle buyuruyor: “Günahından tövbe eden, hiç günahı olmayan kimse gibidir.”[2]
Aziz Müminler!
İnsanoğlundan istenen daima iyiye ve güzele yönelmesidir. Yüce Allah’ın emir ve yasakları doğrultusunda bir hayat sürmesidir. Ne var ki insan bazen, bilerek veya bilmeyerek günaha sürüklenir. Zira o, hem iyiye hem de kötüye meyilli yaratılmıştır. Cenâb-ı Hakk’ın kullarına lütfettiği tövbe ise günahlardan kurtulmak için bir rahmet ve umut kapısıdır.
Kıymetli Müslümanlar!
Tövbe, nefsimizle hesaplaşmak, içtenlikle ve samimiyetle günahlardan pişmanlık duymaktır. Hata ve günahta ısrar etmemek, bir daha onlara dönmeme kararlılığını göstermektir. Hevâ ve hevesimizin esiri olmamaya söz vermektir. Tövbe, günahlarla kirlenen yüreklerimizi paslarından arındırmaktır. Yenilenmek ve tertemiz bir başlangıç yapabilmektir. Yüce Rabbimizin sevgisine, hoşnutluğuna talip olmaktır.
Değerli Müminler!
Günahları örten, çok affedici ve bağışlayıcı olan Yüce Mevlâmız bizleri tövbeye davet ediyor:
وَتُوبُٓوا اِلَى اللّٰهِ جَم۪يعاً اَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
“Ey müminler, hep birlikte Allah’a tövbe ediniz ki kurtuluşa eresiniz!”[3]
Öyleyse geliniz, tövbelerimizi dilimizden kalbimize indirelim ve içtenlikle “Tevvâb” olan Rabbimize yönelelim. Gönülden, nasûh tövbelerle kalben ve ruhen arınalım, Rabbimizle aramızdaki bağı kuvvetlendirelim. O’na layık bir kul olamadığımız için nedametle ve gözyaşlarıyla tövbe ve istiğfar edelim. Allah Resûlü’ne yaraşır bir ümmet olamadığımız için af dileyelim. Yeryüzünde kötülüğü engelleyemediğimiz, iyiliği hâkim kılamadığımız için bağışlanma isteyelim. Dilimizle işlediğimiz yalan, gıybet ve kötü sözler için tövbe edelim. Harama uzanan ellerimiz, günaha giden ayaklarımız için bağışlanma dileyelim. Gözümüzü, kulağımızı haramdan sakınamadığımız için istiğfar edelim. Kalbimizi kaplayan kin, haset, kibir, bencillik gibi kötü hasletler için tövbe edelim. Ömrümüzü salih amellerle bereketlendiremediğimiz için tövbe ve istiğfar edelim; bıkmadan, yorulmadan.
Aziz Müslümanlar!
Hutbemi Peygamber Efendimizin bizlere öğrettiği tövbe-istiğfarın en güzeliyle bitiriyorum. Söylediklerimi lütfen içinizden tekrarlayınız: “Allah’ım, benim Rabbim sensin, senden başka ilâh yok. Beni sen yarattın ve ben senin kulunum. Ben gücüm yettiğince sana verdiğim söz üzereyim ve senin vaadine de güveniyorum. Yaptıklarımın şerrinden sana sığınırım. Bana olan nimetini itiraf ediyorum. Günahlarımı da itiraf ediyorum. Günahlarımı bağışla, çünkü günahları senden başka bağışlayacak hiç kimse yoktur.”[4]
[1] Tahrîm, 66/8.
[2] İbn Mâce, Zühd, 30.
[3] Nûr, 24/31.
[4] Tirmizî, Deavât, 15.
Din Hizmetleri Genel Müdürlüğü
*****************************************************************************************************************************
التَّارِيخُ: 2021.31.12
فَلنَقُمْ بِمُحَاسَبَةِ مَاضِينَا وَلنُحَدِّدَ مَسَارَ مُسْتَقْبَلِنا
أَيُّهَا الْمُسْلِمُونَ الْكِرَامُ!
ذَاتَ مَرَّةٍ خَاطَبَ ثَانِي خُلَفَاءِ المُسْلِمِينَ الفَارُوقُ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَصْحَابَهُ فَقَالَ: “حَاسِبُوا أَنْفُسَكُمْ قَبْلَ أَنْ تُحَاسَبُوا وَتَزَيَّنُوا لِلْعَرْضِ الأَكْبَرِ وَإِنَّمَا يَخِفُّ الْحِسَابُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَى مَنْ حَاسَبَ نَفْسَهُ فِى الدُّنْيَا”.[1]
أَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ الْأَعِزَّاءُ!
إِنَّ الوَقْتَ يَمُرُّ بِسُرْعَةٍ. فَالسَّنَواتُ كَأَنَّهَا أَشْهُرٌ، والْأَشْهُرُ كَأَنَّهَا أَيّامٌ. وَأَعْمَارُنا تَنْفَدُ يَوْمًا بَعْدَ يَوْمٍ. وَأَنْفَاسُنا المَعْدُودَةُ تَكَادُ تَنْتَهي. وَهَا نَحْنُ مَرَّةً أُخْرَى نَتْرُكُ وَرَاءَنَا سَنَةً مِيلادِيَّةً بِحَلاوَتِها وَمَرارَتِها، بِحُزْنِها وَفَرَحِها. فَلِنَقُمْ في هَذَا اليَوْمِ الفُضَيْلِ يَوْمَ الجُمُعَةِ المُبَارَكِ اَلَّذِي تُجَابُ فِيهِ الدَّعَوَاتُ بِمُواجَهَةِ أَنْفُسِنا. وَلنَقُمْ بِمُحَاسَبَةِ أَنْفُسِنا عَنْ كُلِّ شَيْءٍ فَعَلْنَاهُ وَكُلِّ عَمَلٍ قُمْنَا بِهِ. فَلْنَحَاسِبْ أَنْفُسَنا قَبْلَ أَنْ نُحَاسَبَ.
أَيُّهَا الْمُسْلِمُونَ الْأَفَاضِلُ!
إِنَّ جَوْهَرَ المُحاسَبَةِ هُوَ مَعْرِفَةُ الذّاتِ. والنَّظَرُ فِي مِرْآةِ الحَقيقَةِ والْعَوْدَةِ إِلَى الرُّشْدِ. والتَّفَكُّرُ مِنْ أَيْنَ أَتَيْنَا، وَلِمَاذَا أَتَيْنَا، وَإِلَى أَيْنَ سَنَذْهَبُ.
وَأَصْلُ المُحَاسَبَةِ هُوَ وَضْعُ حَدٍّ لِجَمِيعِ الرَّغَبَاتِ النَفْسَانيَّةِ وَاَلْشَهْوانيَّةِ. وَتَرْكُ الْعَادَاتِ والتَّصَرُّفَاتِ السَّيِّئَةِ. والتَّوْبَةُ عَنْ كُلِّ الذُّنُوبِ، وَالتَّعَهُّدُ بِعَدَمِ ارْتِكابِ الذُّنوبِ مَرَّةً أُخْرَى.
وَالمُحَاسَبَةُ هِيَ السَّعْيُ لِإِيصَالِ إِيمَانِنَا لِلْكَمَالِ والْمُحَافَظَةُ عَلَى اسْتِقَامَتِنَا. والتَّمَسُّكُ بِالْأَفْعَالِ والْأَقْوَالِ اَلَّتِي أَمَرَ اللَّهُ بِهَا. وَتَرْكُ المُحَرَّمَاتِ الَّتِي نَهَى اللَّهُ عَنْهَا. والتَّمَسُّكُ بِالْعِباداتِ وَعَدَمُ تَرْكِها حَتَّى النَّفْسِ الأَخِيرِ. والْعَزْمُ عَلَى الْإقْتِدَاءِ بِأَخْلَاقِ النَّبيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ صَاحِبَ الخُلْقِ العَظِيمِ.
وَأَخِيرًا فَإِنَّ المُحَاسَبَةَ هِيَ أَنْ تَكُونَ عَبْدًا لِلهِ بِكُلِّيَّةٍ، والِالْتِزَامُ بِرِعَايَةِ حُقُوقِ العِبَادِ بِكُلِّ حِرْصٍ. وَأَنْ تَبْقيَ فِي قَلْبِكَ حُبَّ اللَّهِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى وَتَنْزِعَ مِنْهُ مَا سِوَى ذَلِكَ.
أَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ الْأَفَاضِلُ!
يَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى فِي كِتَابِهِ العَزِيزِ: “يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ.”[2] وَفِي هَذِهِ الآيَةِ الكَريمَةِ يَدْعُونَا اللَّهُ تَعَالَى إِلَى مُحاسَبَةِ أَنْفُسِنا كَشَرْطٍ لِتَمامِ الْإِيمَانِ. والتَّخْطيطُِلِلْمُسْتَقْبَلِ بِمَا يَتَوافَقَ مَعَ الغايَةِ مِنْ خَلَقِنا.
لِذَلِكَ دَعَونا فِي هَذَا اليَوْمِ الأَخِيرِ مِنْ السَّنَةِ المِيلَادِيَّةِ وَمِن أَجْلِ مُحاسَبَةِ مَاضِينَا وَتَحْدِيدِ مَسَارِ مُسْتَقْبَلِنا أَنْ نَسْأَلَ أَنْفُسَنا هَذِهِ الأَسْئِلَةَ: هَلْ اسْتَطَعْنا أَنْ نَبْقَى صَادِقِينَ لِعَهْدِ العُبوديَّةِ اَلَّذِي قَطْعْناهُ لِرَبِّنا جَلَّ وَعَلا فِي رَدٍّ عَلَى سُؤالِهِ ’’أَلَسُتْ بِرَبِّكُمْ‘‘؟ وَهَلْ اسْتَطَعْنا أَنْ نَعيشَ حَياتَنا بِالْإِيمَانِ والْعِبادَةِ وَالأَخْلَاقِ الحَميدَةِ؟ وَهَلْ اسْتَطَعْنا الِابْتِعادَ عَنْ كُلِّ مَا حَرَّمَهُ اللَّهُ تَعَالَى؟ وَهَلْ اسْتَطَعْنا الْإِيفَاءَ بِمَسْؤوليّاتِنا تُجَاهَ جَميعِ الكَائِنَاتِ اَلْحَيَّةِ وَغَيْرِ الحَيَّةِ؟ وَحاصِلُ الكَلامِ هَلْ عَرَفْنَا قيمَةَ كُلِّ عَامٍ وَكُلِّ شَهْرٍ وَكُلِّ يَوْمٍ وَحَتَّى كُلِّ سَاعَةٍ عِشْنَاهَا؟
وأَخْتِمُ خُطْبَتِي بِالْحَدِيثِ الشَّريفِ عَنْ النَّبَّى صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ حَيْثُ قَالَ: الْكَيِّسُ مَنْ دَانَ نَفْسَهُ وَعَمِلَ لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ وَالْعَاجِزُ مَنْ أَتْبَعَ نَفْسَهُ هَوَاهَا وَتَمَنَّى عَلَى اللَّهِ.[3]
[1] سُنَنُ التِّرْمِذيُّ، كِتَابُ صِفَةِ القِيَامَةِ، 25.
[2] سُورَةُ الْحَشْرِ، 59/18.
[3] سُنَنُ التِّرْمِذيُّ، كِتَابُ صِفَةِ القِيَامَةِ، 25.
اَلْمُدِيرِيَّةُ العَامَّةُ لِلْخَدَمَاتِ الدِّينِيَّةِ
*****************************************************************************************************************************
Дата: 07.01.2022
ТАУБА – ЭТО ВОЛЯ
К ОЧИЩЕНИЮ ОТ ГРЕХОВ
Досточтимые мусульмане!
В прочитанном мной священном аяте Всевышний нам повелевает: «О верующие! Кайтесь перед Аллахом искренне! Возможно, Господь простит ваши грехи и введет вас в (райские) сады, под которыми текут реки…»[1]
А в прочитанном мной хадисе Посланник Аллаха (да будет мир и благословение ему) наказывает нам: «Тот, кто кается в своем грехе, подобен тому, кто не имеет греха»[2].
Дорогие верующие!
От человека всегда требуется обращаться к добру и прекрасному. Это значит вести жизнь в соответствии с наказами и запретами Всемогущего Аллаха. Однако люди иногда сознательно или неосознанно склонны грешить. Потому что человек был создан склонным как к добру, так и ко злу. Чувство покаяния, которым Всевышний Аллах наделил и одарил Своих рабов, является дверью милосердия и надежды на избавление и очищение от грехов.
Добрые мусульмане!
Покаяние означает рассчитаться с нашим нафсом, искренне и от глубины сердца каяться и сожалеть о грехах. Не настаивать на ошибках и грехах и проявлять решимость не возвращаться к ним снова и снова. Это обещание не быть узником своих похотей и низменных желаний. Покаяние является очищением наших сердец, оскверненные грехами и покрытые ржавчиной. Это – умение обновиться и начать с чистого листа. Это означает искать любви и благословения Всевышнего Аллаха.
Уважаемые верущие!
Наш Всемогущий Господь, прикрывающий грехи, многократно прощающий и милостивый, приглашает нас к покаянию:
وَتُوبُٓوا اِلَى اللّٰهِ جَم۪يعاً اَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
«О верующие! Обращайтесь к Аллаху с покаянием все вместе, — быть может, вы преуспеете!»[3]
Итак, давайте переправим наше покаяние с наших языков до наших сердец и обратимся к нашему Господу, который является «аль-Тавваб». Давайте очистим наши сердца и души чистым покаянием и укрепим связь с нашим Господом. Давайте раскаиваться и искать прощения с сожалением и слезами, так как мы не были достойными слугами Его. Давайте попросим прощения за то, что не являемся уммой, подобающей Посланнику Аллаха (да будет мир и благословение ему). Давайте попросим прощения за то, что не смогли предотвратить зло на земле и установить царство добра. Давайте раскаемся за ложь, злословие и плохие слова, которые мы произнесли своим языком. Давайте попросим прощения за наши руки, тянущиеся к греховному, и наши ноги, влекущие нас в греховные деяния. Давайте попросим прощения за то что не смогли отвести наши глаза и закрыть наши уши от греха. Давайте раскаиваться в таких плохих качествах, как злоба, зависть, высокомерие и эгоизм, которые заполонили наши сердца. Давайте покаемся и попросим прощения за то, что не смогли приумножить праведными деяниями нашу жизнь, давайте каяться без устали и без ропота.
Дорогие мусульмане!
Я заканчиваю свою проповедь лучшими словами покаяния и просьбой о прощении, которым нас учил наш Пророк. Пожалуйста, повторите за мной то, что я буду говорить: «О Аллах, ты мой Господь, нет бога, кроме Тебя. Ты создал меня, и я Твой раб. Я сдерживаю свое обещание, данное Тебе, насколько могу, и я также верю Твоему обещанию. Я ищу у Тебя убежища от зла того, что я сделал. Признаю Твою благосклонность ко мне. Прости мои грехи, ибо нет никого, кто может прощать грехи, кроме Тебя»[4].
[1] Тахрим, 66/8.
[2] Ибн Маджа, Зухд, 30.
[3] Нур, 24/31.
[4] Тирмизи, Даават, 15.
Главный отдел религиозных услуг
*****************************************************************************************************************************
Datum: 31.12.2021
LASST UNS MIT UNSERER VERGANGENHEIT ABRECHNEN UND UNSERER ZUKUNFT EINE RICHTUNG GEBEN
Verehrte Muslime!
Der zweite Kalif des Islams, der Inbegriff der Gerechtigkeit, der ehrenwerte Umar, rief einmal seinen Freunden zu: „Richtet über euch selbst, bevor ihr zur Rechenschaft gezogen werdet; bereitet euch auf den großen Tag der Abrechnung vor! Denn am Tage des Gerichts wird die Abrechnung nur denen leicht fallen, die auf der Erde über sich selbst gerichtet haben.“[1]
Geehrte Muslime!
Aus Tagen werden Monate, aus Monaten werden Jahre. Die Zeit vergeht schnell. Unser irdisches Kapital, die Lebenszeit, läuft von Tag zu Tag ab. Die vorherbestimmte Anzahl unseres Atems geht uns aus. Wir lassen ein weiteres gregorianisches Jahr mit seiner Bitterkeit und Freuden, mit seiner Traurigkeit und Freude hinter uns. Lasst uns in dieser Zeit der Hingabe, an diesem gesegneten Freitag, den Vorsatz treffen, uns mit uns selbst zu konfrontieren; selbst über uns zu richten für das, was wir getan haben; uns selbst zur Rechenschaft zu ziehen, bevor wir zur Rechenschaft gezogen werden.
Geschätzte Muslime!
Die Essenz der Rechenschaftsablegung ist die Selbsterkenntnis; in den Spiegel der Wahrheit zu schauen und zur Besinnung zu kommen. Es ist das Nachdenken darüber, woher wir kommen, warum wir gekommen sind und wohin wir gehen.
Der Beginn der Rechenschaftsablegung ist, allen Arten der egoistischen und lüsternen Wünsche/Begierden Einhalt zu gebieten; alle schlechten Gewohnheiten und Verhaltensweisen aufzugeben; von all unseren Sünden umzukehren und uns vorzunehmen, nicht noch einmal dieselben Sünden zu begehen.
Das Richten über uns selbst ist ein Bemühen, unseren Glauben zu vervollkommnen und unsere Ausrichtung beizubehalten. Es ist eine Anstrengung, uns an die Worte und Taten festzuhalten, die Allah für halal (erlaubt/rein) erklärt hat, und uns von dem fernzuhalten, was Er für haram (verboten/unrein) erklärt hat. Es ist die Entschlossenheit, nicht einmal für einen Moment von der Anbetung (Ibadah) zu weichen, bis der Tod uns ereilt. Es ist die Entschlossenheit, uns mit der edlen Moral des Propheten (s.a.w.) einzudecken, der mit den höchsten moralischen Werten gesandt wurde.
Am Ende bedeutet, über uns selbst zu richten, ein Diener Allahs zu sein, uns Ihm vollständig hinzugeben und die Rechte der anderen akribisch einzuhalten. Es bedeutet, die „Masiwa“, das heißt alles andere außer unserem Schöpfer, aus unseren Herzen zu verbannen.
Verehrte Muslime!
Im edlen Koran wird verkündet: „Oh ihr, die ihr glaubt! Fürchtet Allah! Und eine jede Seele gebe auf das acht, was sie für morgen vorausschickt. Und fürchtet Allah! Allah weiß sehr wohl, was ihr tut.“[2] Dieser Vers lädt uns ein, als Voraussetzung unseres Glaubens mit unseren Nafs (Triebseele) abzurechnen. Er lädt uns ein, eine Zukunft in Übereinstimmung mit unserem Erschaffungszweck zu planen.
So lasst uns an diesem letzten Tag des gregorianischen Jahres uns die folgenden Fragen stellen, um über unsere Vergangenheit zu richten und um unserer Zukunft eine Richtung zu geben: Waren wir unserem Treueschwur, den wir als Antwort auf die Frage unseres Schöpfers: „Alastu bi Rabbikum“, gegeben haben, treu ergeben? Konnten wir unser Leben im Glauben, in Anbetung (Ibadah) und in edler Moral verbringen? Konnten wir uns von allem fernhalten, was unser Schöpfer für haram erklärt hat? Konnten wir unsere Verantwortung gegenüber allen lebenden und nicht lebenden Geschöpfen erfüllen? Kurzum; haben wir den Wert jedes Jahres, jeden Monats, jeden Tages, sogar jeden Augenblicks unseres Lebens wahrhaftig geschätzt?
Ich beende meine Predigt mit dem folgenden Hadith (Ausspruch) des Gesandten Allahs (s.a.w.): „Der Weise ist derjenige, der seine Triebseele (Nafs) unter Kontrolle hält und sich auf das Leben nach dem Tod vorbereitet. Der Armselige hingegen ist derjenige, der seinen eigenen Wünschen und Begierden folgt und dennoch Gutes von Allah erhofft.“[3]
[1] Tirmizî, Sıfatü’l-kıyâme, 25.
[2] Al-Haschr, 59/18.
[3] Tirmizî, Sıfatü’l-kıyâme, 25.
Generaldirektion für religiöse Dienste