Ah be sevgili

Sensiz yaşamaya çalıştım yıllarca, 

olmadı 

Yenik düştüm aklımı kaybederek.

Ne bileyim ben,rüzgarına kapılaverdim bir yaprak gibi konucak yer bulamadım,bu diyarlarda kuruyaverdim susayarak.

Bu dünyadaki gerçek mesleğim seni sevmekti,

Sen yokken elim ayağım birbirine dolanmıştı,umuzsuzca.

Ah be sevgili,birgün olsun bile yanıma bile gelemedim,ben ise aynalarla konuşur oldum.

Dünya’nın bütün güzelliklerini sende görmüştüm,ben yine yoktum çehrende,arkana dönmüştün bana fütursuzca.

Ah be sevgili

Bir günlüğüne olsa bile gölgene dokunabilir miyim?

Belki de senin ömür boyu güneşin olabilirim!

Gudu