Bir uçurum kenarından kurtuluşun simgesiydi
Bakışların, dalgalanıyordu
Yıkılmış gönül topraklarımda
Bazen dört nala koşuyordu
Bazen de durup selam veriyordu
Yüzüne dahi bakamadığımız sterliçyalar
Yarım kalmış senfoniydi kızışmalar
Sonra art arda devam eden kahkahalar
Biz kömür karasıydık…
Reklamlar