Küçükken hiç unutmuyorum elime bir tornavida alır sürekli oyuncaklarımı söker içine bakar inceler ondan farklı şeyler yapmanın çabasını güderdim hatta bu noktada babamdan yardım isterdim genelde burun kıvırıp birazda üslupla
Isin gücün boş isler zaten dolusuyla uğraştığını hiç görmedim derdi
Cocuklugumda sürdürdüğüm bu üretme çabası pek başarıyla sonuçlanmadı ama gençliğimin demlerini yaşadığım şu sıralarda yazilarimda bu üretim faaliyetini sürdürmeye çalışıyorum
Belki bunda da başarısız olabilirim ama üretme cabamin hep süreceğine inanıyorum
Çünkü insanın Tanrının o muhteşem halinden bir nebze feyz alması gerektigine inananlardanım.
Kim bilir belki de toplum olarak yaşadığımız ruhsal buhranın çaresi bir nebze üretimdir?
Sevgilerle