Bahçe, uzun çamlar altında
Bir yaşlı dolanır yalnızlık sofrasında.
Ne yaptığından habersiz, şehrin ortasında,
Birden kayboluverir iki yol arasında.
Kimse dönüp bakmaz, hepsi sefasında.
Oysa sefa geçici, bu dünya kapısında.
Herkes yazılanı yaşayacaktır, alın yazısında.
Ve sonra vazgeçecek insanlık ısrarında.
Her şey yavaşça düzene vardığında,
Çok geç kalınacak daha var sanıldığında,
İnsan bir mahkum gibi yanıldığında,
Uzun çamlar altında
Dolanırken bulacak kendini
Zamanın son salıncağında.
Reklamlar
İşte gerçek bir şair. Benim gibi bir amatöre ilham verecek tek kişi sizsiniz bu sitede. Allah kaleminize güç kuvvet ihsan eylesin.
Ne tesadüf aynı şeyleri ben de sizler için düşünüyorum. Siz ilhamı benden almasanız bile olur, ilham sizde, kaleminizde….