Yorgun gözlerimizin ardında yalnızlığa gömülüyor bakışlarımız,
Bazen sözlerimiz bile bizim celladımız,
Belki bir gün kendini içimizde de sulhu sağlarız,
Ama nasıl olurda maazinin sayfalarından suçlu çıkarız.
Cümlelerimize acılarımızı gizliyoruz ,
Bazan dillerimiz ile gönüller kırıyoruz,
Her seferinde kabahati başkalarında arıyoruz,
Neden pişmanlık divanında kendimizi yargılanıyoruz.
Reklamlar
