güzlerde büyüttüğümüz
solumuzda nefeslendirip
yeşertip yeşertip
hüzün hasat ettiğimiz
gamlar
ateşi ciğerden
dumanı gözden
akar
hep bir sistir
göze inen
hep bir buğudur
uzaklar
gidilmez yollar
çıkılmaz sokaklar
doğmayan günler
hep bir gece
hep bir karanlık
gamlar
hırpalayıp hırpalayıp
sol’uğumda tıslayan
gamlar
yılanın öldüğü
gamında söndüğü
gün olsun
adı kavuşmak olsun
Sibel Karagöz
