bazen bir yıldız kayar
öyle kanatsız kuşlar gibi
gözlerinin ufkunu açar
düşersin peşine…
o yıldız sis perdesini aralar
adımlar adımlar derken
yer yıldız tarlası
gök masmavi denize
döner de
kayık misali bir sağa bir sola
avuçlarsın yalnızlığı
üstelik
kalabalıklar içinde
yapayalnız hissedersin
ne ekmek
ne su
katıksızdır
düş’ler ,
dile gelir
büyük harflerle
“aidiyet “ der
der de aklın canına düşer
eksiklerin sızlatır
kesiklerin bağırır
içtimaya çıkmış gibi
solunun eksiği
yolunun kesik kesik çizgisi
parmaklarının kesiği
adımlarının siliği
hep bir eksiği
tamamlanmayan
yitiği…
Sibel Karagöz
Reklamlar