Ne derin yaraların var senin,
Hiç kimsenin hiç kimsesi olmamışsın besbelli,
Sarılıp sarmalanmamışsın ipeklere,
Acıya doğmuş, acıyla büyümüşsün …
Öpülmemiş yaraların, o yüzden hiç geçmemiş,
Doğduğun için seni suçlamış annen bile,
Doğurana sitemle yaşamışsın bir ömrü.
Ah, ne onarılmaz yaraların var senin.
Tutunduğun yarınlar yok,
Kimseler yolunu beklememiş ve özlememiş.
Her molada bir umudunu bırakıp gelmişsin bana.
Güzel yarınlar yakın diyorum,
Hayalperest oluyorum gözünde.
Seviyorum diyorum, yalancı…
Yüreğinden tutup kaldırayım diyorum ayağa,
Sevgi yetmezliğinden kangren olmuş,
Buz kesiği oluyor ellerim.
Nasıl değişebilirim tenin olmuş grilerini beyazlara,
Gücüm yetmiyor ,karanlığın beni de içine çekiyor.
Sevilmemiş yanından seveyim diyorum .
Dokunmaya cesaret bile edemiyorum.
Biliyorum sevgilim, bir derin kuyu içinde.
Düşüp içine seni bulamamaktan korkuyorum.
@siirlercedilek 04.05.20/ 01.08