Gitti duygu direterek
Susuz damağını çöller kıskandı
Yarım aklını deliler…
Tanıdı tarttığı his’si
Kaybolduğu kalbi
Anlaşıl(a)madı bir de…
Boş bir çırpınıştı onunki
Birdenbire düştüğü uçurumun ardından
Sorgusuz bir kabuldü bilmediği
Kuru bağrından morlar seslendi
Filizler dillendi
Yollar delindi/derindi
Bir nebze sıcakla ıslanmamış yüreği üşüttü…
Talihi ziyan vakitlerde
Aklı gölgede daha da soğuk soylu
Uzakta kendine…
Tek yaşam, kanatlarını çırpan ad’sızlar
Güvensiz tenleri yaralı soluk akan vadilerle
Hasret damlattı kirpikleri
O sıra,
Gövdesinde beslediği emek koştu
Çiçek açtı güz güneşi…
Reklamlar
