Batmakta olan geminin kaptanı gibiyim,
Karanlık sularda aklıma gelir ölümün acı gerçeği.
Her saniye daha çökmekteyim,
Gemiyi ilk terk eden kişiydi sevgi.
Gemiyi karanlık sulara asla sürmezdim,
Ta ki beni cezbedene kadar onun sesi.
Işık beni terk edene kadar takip ettim,
Sonunda öğrendim,bendim beni ölüme çağıran sesin sahibi.
Kaçınılmaz ölümün pençesindeyim,
Ciğerlerim dokmakta fikirlerle, ölüm bul beni.
Okyanusun artık en dibindeyim,
Belki kurtarır çektiğim acılardan ölüm beni
Reklamlar