sözler harflere dolandı
düğümler attı boğazıma
vakit gece
gök zifiri karanlık
içimin deryaları dalgalandı
ben rüzgarıma kulaç attım
her atış
bir pembesi hayal bulutu
üfledi evrene
sema karayla toz bulutu
arasında griye çaldı
sanki içimi benden aldı
azar azar
nefesin soluğunda
ay’ın dolunayında
tüy gibi hafif
yaprak gibi naif
gölgemin gölgesi
yol aldı yanımdan
uzaklaştıkça gözlerim seyirdi
bir his belirdi içimde
giden kimdi
ne eli elim
ne dili dilim
ne gözleri gözüm
yaban bir vatan’daş
hiç tanımadığım bir uyruk
başka bambaşka
topraklarım
kendime bile yaban
öyle dışardan baktım kendime
o’da ardında bırakıp gitti
tüm sevdiklerim gibi
içim içimden buhar oldu
gitti…
Sibel Karagöz
Reklamlar