Hayat içinGöğsüme ve karnımaAçılmıştı açlık yarasıBir elimde yarısıÖteki elimde diğer yarısıBölünmüştü bedenimBirbirine düşmanİnmişti ruhaBir türlü dinmeyenİstemek arzusuNe yana dönsemUçurumlarAklımda dizginsiz atlarBelli belirsiz sonaKoşuyorlarYaralarım kaçıyordu bedenimdenAçılıyordu kapılarToprak ve gök çağırıyorduBelki hazanYa da baharTenimde yağmurlar vardıBıçak gibi keskinDerin yaralarla… Bu yazıyı paylaş:PaylaşYazdırTwitterE-postaFacebookRedditPinterestBloggerPocketWhatsAppLinkedInTumblrTelegramMastodonNextdoorXBunu beğen:Beğen Yükleniyor... İlgili Reklamlar Yazı gezinmesi UÇUŞ UÇUŞ KANATLARINDA YARIN DA BENİM