ne çoktu kırık
camdan dökülmüşte
ciğerimde parçalanmaya
doymuyordu
her nefeste kan
soluğumda
raks ediyordu
yürek durur mu
o da bir tamburun beline
vuruyordu
çamurlara bulanmış
camlarda
yağmur süzülüyor
damla damla
her damlada biraz daha
sen çiziyorum
çamurlu camlara
sonra bir damla daha
bir daha derken
boylu boyunca sen
camdan çıkıp da
gelecek gibi
bakıyorsun
telaşa düşüyorum
kalp yırtılıyor
cama sarılıyorum diye
şangır şungur
cam kırıkları ile
yere yığılıyorum
senden kalan
biraz cam
biraz kan
çokça hüzün
Sibel Karagöz
Reklamlar
