KÜNYE - ben de yazıyorum, diyenler yazdı; biz siziz...
hiç kimsesizliğin içindeki kimsem
hiçliğimin içindeki varlık muştusu
gözlerini görebilmek umudu
beni bağlarken hayata
sensizliğin içinde dahi sen varken
benim sensizliğe bile katlanmam
sevdanın katran karasının değil mi?
ey ulu aşkın çınarı
son baharda sökülmesin yaprakların
gülüşlerin eksik olmasın gözlerinden
çünkü
sende gülmeye alzhmeir olursa
israfil suru unutur
kıyamet kopmaktan vaz geçer
yaratılanlar ölü doğar
ve yaşamak;
yoluğunun altında kalır….
Hayatın damarlarında dolaşan bir pıhtı gibi, ya da nefes çekerken en az havanın gittiği ciğerdeki son akciğer hücresi veya kalp atış hızının en üst seviyesine kadar dayanacak kadar çılgın bir yüreğe sahibim ama bir tek ben değilim. İnsanlık için insan olmak isteyenlere tek sözüm; ölmek kadar uzun yaşamayacaksınız.
Okumaya devam etmek ve tüm arşive erişim kazanmak için hemen abone olun.
Okumaya devam etmek ve tüm arşive erişim kazanmak için hemen abone olun.
