İlk defa karşılıklı çay içtiğimizde, buharı kalbimizi ısıtıyordu. Sonraları ise zamanla yudumladığımız çay kalbimiz ve içimiz gibi soğumaya başladı. Artık bir sevgi yurdumu bile içmez olduk. Çayın buharını içime çektikçe her nefes alışımda ciğerlerim yanıyor. Keşke ve keşke tanımasaydım. Nereden bileyim seni sevmişliğin bir çayın demlenmesi kadar kısa süreceğini, her gün olduğu gibi saatini şaşırmadan özlemle senin için demliği sevgi olan çay demliyorum. Masanın karşısında olmasan bile masaya fazladan tek şekerli fincan bırakıyorum. Umuyor ve bekliyorum. Tanıştığımız ilk günler aklıma geliyor birden irkiliyorum zaman ilerlemiş yine tozlu aynadan seni seçmeye çalışıp yine eski günlerdeki gibi çayımı inanmasan da karşılıklı içiyoruz..!
İyi geceler…