Yahya YILMAZ
Editör: Simge Armutçu
Dost-oluş. Bu, dostluğun bir oluş, bir süreç, bir devinim olduğunu açığa çıkarır. Dostluk bir anda ortaya çıkmaz, dostluk zamana yayılmadır, zamanla oluşmadır. Oluşla ortaya çıkar, oluşla başlar, oluşla biter. Ama oluşsuz dostluk yoktur; oluştur dostluğu açığa çıkaran.
Dostluk, aynı tine sahip olan öznelerin farklı-oluşuyla açığa çıktığı bir görüngüdür. Bu anlamda dostluk, birbirini rastlantısal olarak bulan tekilliklerin olumlanmasıdır. Dostluk, iyi gün kötü gün ayırdında bulunmaz çünkü dostluk nosyonunda iyi ve kötü arasında bir karşıtlık yoktur. İkisi de dostluk kavramında aynı şeye tekabül etmektedir. Dost iyi günde yanındaysa, kötü günde de yanındadır; kötü gününde yanındaysa, iyi günde de her türlü yanında olacaktır. Ama aslolan kötü gündür çünkü kötü günde gerçek ile yalan olgusu kategorik olarak kendini açığa çıkaracaktır.
Dostluk her şeyden önce bir olumlamadır. Çünkü farklılıkları açığa çıkarır. Dostluk, dostunu olduğu gibi kabul etmek, yeri geldiğinde yanlış gördüklerini eleştirmektir. Tinsel bir bağdır dostluk. Fiziksel bir görüngü olarak ortaya çıkan ama tinsellikten soyutlanmayan bir bağ. Kendini her daim yenileyen, olumlayan çoklu bir bağ, fenomenal bir bağdır. Gerçek dostluk tam anlamıyla budur.
Dostluk, personaları çıkarmaktır, kendin olmaktır, sahte olan şeylerden arınmaktır. Dostluk kendi içinde doğaldır, yapaylık barındırmaz. Dostluk özü gereği yabancı değildir; yabancı olduğu şey, kendine yabancılaştıran siyasi kurumlardır. Dostlar, yabancılaşmanın nedeni ve sonucunun farkındadır. Dostluğu ortaya çıkaran şey aynı zamanda nedenleri ve sonuçları irdelemek ve ona göre edimsellikte bulunmaktır. Dostluk kapsamlıdır. Ama her şeyden önce pasif değildir, aktiftir. Durağan değildir, devinimseldir. Aşkın değildir, içkindir.
Dostluk, apolitik değildir. Her şey gibi dostluk da politiktir. Çünkü toplumsal sahaya inmiştir. Somutlaşmıştır. Kendini toplumsal sahada açığa çıkaran, varlıkta oluşan bir şeydir dostluk. Heideggerci bağlamda Varolandır. Dostluk politik-ontolojide kendini açığa çıkaran bir Güç İstencidir. Çünkü yaratımdan, oluşumdan, mücadeleden, olumlamadan, arzudan neşeden, devinimden kaynaklanan bir fenomendir. Dostluk, hepsini içinde barındıracak kadar kapsamlı bir nosyondur. Dostluğu politik olandan soyutlamak, yaşamdan soyutlamaktan farksızdır. Dostluk son kertede politiktir.