Saçlarını seher vakti yanaklarıma dokundururken
Ben güzel görmeliyim dünyayı
Ezgiler kaldırarak şiirden
Yeni yeni sanatlar bulmalıyım,
Aşkımıza yakışır şekilde.
Gülümsemenle kalmalı, sevinç dolmalıyım.
Bir gül varsa güzün, baharı yaşamalı yeniden;
Demeli ki sana, ben anlamalıyım:
“Sizin aşkınıza ve size azdır bunlar,
Görülmemiş sevdayı ancak bu kadar,
Sevda, ancak bu kadar güzel yaşanır …”
Eğer ki hoşnut değilsen tabiatın selamına.
Ne edebiyat ne de şiir sanatına,
Nam salsa da adım cihana
İnan ki sen iste yok sayarım -senin için- sana
Kapısındaysam edebiyatın kovuldum derim.
En ince mana, teferruatını sende yaşarım.
Sözlerini beste gibi dinler,
Gözlerinin derin bakışlarında kaybolurum.
Bir seher vaktinde uyanacaksak;
Ellerini tutarken dudaklarımla okşarım yanaklarını.
Ve böyle hayallerle ne yapıyorsun, deme!
O günlerin heyecanını şimdiden yaşıyorum…
En zarif heceleri sana söylemek için geldim.
Çünkü gözlerin bana bakarken,
Ben kabalığı kaldıracak güçte değilim.
İstersen inanma bu sözlerime,
Ben duymadan yavaşça gel dokun bağrıma;
Göğüs kafesimdeki et parçası çırpınırken kimin adını zikrediyor bir bakıver.
Aşkın itirafını yalan söylemeyecek gözlerimi okusan da olur.
Bir kul suretinde yaratılmış bedenim,
Sana anlatamadıysa;
Hayat manasının coşkunluğunu,
Hep konuşurken adını bile söyleyemediyse aşkından;
Deki: “Hiç hissetmedim…”
Eğer ki bu sözün doğruluğunu aklınla söyleyip kalbinle tasdik edersen,
Ben yaşmayayım…
Eğer yaşarsam da;
“Anlatamadığımı sana anlatmak için,
Bir ömür sermayemde sırdaşım ol demek için;
Bir çift elbise gibi sana sarılmak için,
Yaşayacağım…”
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({}); Yaşayamazsam da bir gün senin uğruna ölmek için sevgi dolu aşk dünyasındayım.
Ya sen ‘evet’ diyerek tutabilecek misin elimden?
İzin almak için çalma kalp kapımı;
Utanmayı da at başka yerlere,
Gel, gel tut elimi.
Sen yalan dünya hayatından geçerken,
Al beni yanıma beraber gidelim;
Gel, gel tut ellerimi, bekliyorum seni…
