Bir perçem gibi örterken gözünü hakikate
Bu vehim,vahim bir tuzaktır
Büklüm büklüm kıvrılarak kırılırken kendine
Serâpâ dünyada bu nasıl kanmaktır?
Yolunda seni savuran
Ah u zâr eden bir rüzgârdır
Hakka aynedarlık eden
Hazan yüklü omuzlardır
Sinelerin sezgisi cümle aleme yasaktır
Güneşi Hak zanneden yanan bir ankadır
Değil mi ki insan ruha ait soluktadır
Öyleyse ezgisi boğazda düğümlü lalezârdır
Sevinci örten bir gölgelikte insan
Kainata içbükey bir aynadır
Göklerde süzülen hal içre nisyan
Ona nefes olan bir mâsivâdır
Banu Yurtsever