Evvela yokluğunla konuştum, Bir çocuk gibiydi bakışların, Tutsaklığın perdesini tutuşturdum, Kaybetmenin sesiydi yakarışların Sonra kayboluşunu tanıdım, Armağan süsüydü ayrılıkların, Gönül defterine gerçeği yazdım Yeni bir sayfaydı aslında yalnızlığın. TOLGA SEVEN Reklamlar
Please wait...