Yürüyen gezegenler Detayları birbirine gülüyor Susmaları benliğine hapsolmuş Denizden korkan kadın Dolunaydı Geçip gitmelerin kıyısında Kalıp ölmelerin içinde Şimdi Adım adım Denizle kaldırımın kıyısında Adamın silüeti uzaklarda Yarım ay gibi suya dalmış Kadın dolunay Aysız sahil Işıksız kaldırımlar Geçip giden gezegenler Birbirine çarpmadan düşen gölgeler Yanan düşünceler Gece soğuk Kadın beresiz Elleri soğuktan buzul gezegen Yalnızlığın iklimi iliklerinde Mekanlar aynı Kadın eksiklikleriyle...

Mutsuz olmak, ceza mı? Mutlu olmak, ödül mü? Düşünceler özgürdü hani, Düşünceler hapse girmiş gibi şimdilerde. Aynı harflerle farklı sözcükler kuruyorum. Bu özgürlük değil. Sokağından bile geçilmeyecek insanlar tanıyorum. Özgürlük, parmaklıklar arasında sıkışmış gibi, Duymuyorlar, Bağıran acıyı. Görmüyorlar, Hüzün dolu solgun yüzü. Bilmiyorlar, Ruhunun derinliğini. Her şey yüzeysel, sahte Oyun içinde oyun Zifiri karanlık kuyudan, Aydınlığa...

Kendime bir kahve ısmarladım. Evde düşünceler duvardan duvara çarparken, dışarıda özgürleşsin diye çıkılan bir yolun sonundaki kafede. Boş bulduğum bir masaya oturdum çok kalabalıktı. Eylüldü.. "Düşüncelerim ağrıyor." "Yalnızlıktan mı kayboldum, kaybolduğum için mi yalnızım?" Yalnızlık esti yüzüme bak tutamadım, bir oldular çarptılar yüzüme, ruhuma,...

Düz yol, karmaşık sokaklar Sorularda gezinen ruhlar Gerçeklerde boğulan yalanlar Bilinmezliğe atılan işaretler Vicdanında sürünenler Şehir, rehberine yabancı Rehber artık suskun Sona esir başlangıç Başlangıca giden son İşte son İşte yeni başlangıç Adım adım uçurum Satır satır intihar sahneleri Yangın yerine su serpen ölüler Kendi içini körükleyen yaşayanlar Karanlığa vuran ağaç gölgeleri Nefessiz zaman...