Annesine küsen çocuklar gibiBüzdüm ağzımı, Büktüm boynumuAğlama dedi LeylamÜzüm tanelerini döktüm gözlerimdenKavuştum, kollarıma sardım derkenArkasından su döktüm Elif'imin

Erkek adam ağlamaz, hiç korkmaz derlerMezarım karanlık korkuyorum annemSen bilmezsin burda geceleri  soğuk olurÜstüme toprağı iyi ört üşüyorum annem Beyaz örtü giydirdiler, tabuta koydular diyeSen beni öldü bilme, farzet ki ben uyuyorum annemYanıma geldin, sana tek söz edemedim diyeSakın sana...

Daha düne kadar Gül 'dü adımYoksuldum, param yoktu, oturup ağlardımMecbur kaldım, bıraktım okulu, defterleri yaktım15' imde ayak bastım gazinoyaElime mikrafon tutuşturdularCebime üç beş kuruş para koydularKasımpaşalıydım Güllü oldumBir adam tanıdım boylu posluÇocuktum, eş oldum, anne oldumBilmezdim böyle yapacağını hastanelik...

O kıza şiir yazılmaz demişti annemBen açmamış tomurcuktum, çocuktumGül doğmuştu, dilber doğmuştu, Mihre doğmuştuBen şair olmuştum…Onlarca kişi ah etmişler, duydumOnlarda masumdu bende masumdumBazılarının kalbi tenekeden olur demişti annemUslan artık, ona değmez demişti annem |Rumeysa HAKSEVER

13 yaşımdan bu yaşıma kadar yazdığım toplam 39 tane şiirim var küçük yaşta bana değersizlik duygusu veren kadın için de 14 tane şiir yazdım ayıp olmasın diye de adını hep gizledim gül dedim, Mihre dedim, dilber dedim…bazı tanıştığımız insanlar...