taşıl kaygısı kaotik özlemneydi beklediğimiz ve gelecek olansalt acısonsuz yeşil sonsuz gelişkin bir ormaniçinde göllerini nehirlerini çağlayanlarınıgök kuşaklarını yitirdiğimiz kara sözcükyokluğun dayattığı doğurgan sözcük: acıbir deniz kızının uçma tutkusubelleğin unutuş çılgınlıklarındabilinmeyen organizmalar dönüştürürkenbedenlerimizi duygularımızı ben’imiziçürüyorduk… kaçış yoktu… çıkış da… yeşil maytap patlatan sahte mesihin sözleriyalandı acımasızdı efendilerin belirlediğiölçtüğü biçtiği yaşattığı kendimizumarsız öte benler=nesnelerağlayınağlayın ve kanayınyok […]