taşıl kaygısı kaotik özlemneydi beklediğimiz ve gelecek olansalt acısonsuz yeşil sonsuz gelişkin bir ormaniçinde göllerini nehirlerini çağlayanlarınıgök kuşaklarını yitirdiğimiz kara sözcükyokluğun dayattığı doğurgan sözcük: acıbir deniz kızının uçma tutkusubelleğin unutuş çılgınlıklarındabilinmeyen organizmalar dönüştürürkenbedenlerimizi duygularımızı ben'imiziçürüyorduk... kaçış yoktu... çıkış da... yeşil...