Nergiz bir şafak vaktiydi Şafak ilhamını gönderirdi içime Kuşlar çırpınırdı şafağın ince kenarında Kalplere çarpardı kanatları beş vakit Beş vakit gök inerdi yeryüzüne Kılcal damarlarına kadar üşümüş serçeleri Isıtırdım avuçlarımın içinde nefesimle Ben şafağın kalbinde geziniyordum İniltili ve hüzünlü sesler gelirdi rüzgârdan Kuşlar kayalıklarda öterdi, Sular şırıltıyla akıp sulardı susuz kalmış zamanı Nefesi süt kokan […]