düzen ve kaos birbirlerini besleyen, doğuran hatta öldüren iki kavram olmakla birlikte birbirlerini arındıran bir yapıdır. ikisininde varlığı birbirlerine muhtaçtır. çünkü kökleri benzeşim göstermektedir. bu yüzden iki kavram ne kadar ayrık gibi gözükse de iç içe o kadar geçmiştir...

düşlerin kıyısındangülüşlerine sızan bir avareyimellerinin pamuk tarlalarında dolaşanmevsimlik işçiyimalın teriyle temizlenmişken yüreğimhasretinle pişen toprak parçasıyımki ben!ne sanat bilirimne sanatkarı tanırımtek alimliğimyanağında bulunan mezarlığa gömülme istediğimdir.

Enjektörün dudağından öperken damarlarım Nefesim hafif kesikleşiyor Bakışlar flu Ve bedenim artık ayak uyduramıyor Ölüyorum Hem de ilk kez değil Çünkü Hayalleri daha ceninken Anne karnında intihar etmiş bir yaşamak benimkisi

Ateşte benimSudaYakanda benimYanandaYaşamakta benimÖlmekteBen makamı ilahiyimHer kabede var yerimNe gücümü bilirlerNe acizliğimiNe ismimi anlarlarNe cismimiÇünkü benAlimi cahil ederimKaysı mecnun edenimFerhata koca dağı Şirin gösterenimKerem’e Aslı’nı bulduranımHer dilde ayrıyımHer gönülde aynıMeczubu meftunVeli’yi deli ederimBen;Mevlana’yı döndürenimHallacı öldürtenimYunus’u balığın karnından çıkartanımİbarhim’i ateşten...

hiç kimsesizliğin içindeki kimsemhiçliğimin içindeki varlık muştusugözlerini görebilmek umudubeni bağlarken hayatasensizliğin içinde dahi sen varkenbenim sensizliğe bile katlanmamsevdanın katran karasının değil mi?ey ulu aşkın çınarıson baharda sökülmesin yapraklarıngülüşlerin eksik olmasın gözlerindençünküsende gülmeye alzhmeir olursaisrafil suru unuturkıyamet kopmaktan vaz geçeryaratılanlar...