Ey beşer çehreli hayvan, heyhat,İlm ü irfan iledir zevk-l hayât.Onu hiç kullanamazsan nâdân,Neye vermiş sana nutku Yezdan?Yoksa zâtınca hayâtın hükmü,Ne olur bizce O Zât’ın hükmü?Neye geldin bu cihâna, söyle?Düşünüp durmak için mi böyle?Kimseye fâiden olmaz şunda.Ya niçin mâiden olsun...

Kenâr-ı bahrde hoş bir mahaldir, nâzır-ı âlem,Tahaccür eylemiş bir mevcdir; üstünde bir âdem,Hayâlettir, oturmuş, fikr ile meşguldür her dem;Giyinmiştir beyaz amma, bakarsın arz eder mâtem,Bulutlar, dalgalar, yıldızlar etrafımda hep mahrem;Ağaçlar, cûylar, kuşlar, çiçekler dâimâ hurrem... Bu tenha yerleri gördün mü...