KÜNYE ONLİNE
EN SON YAYINLANANLAR
BİR BEKLEYİŞ
bir bekleyiş, kaç kayboluş, kaç yitik kaç kanat,kaç tanın göğe düşüşü kaç hüznün solmuş çıtırdayan dalı say’madım, sayamadım, sayamam ki aritmetiğim yetmez, toplamaya çıkartmayı bilirim,
YAMAN DA BİZ!
(Ergün ARAS kardeşime Rahmet dileyerek.. Dostların Ardınca..) Yahcı da biz.Yaman da biz.Dar gün olsaYanan da biz.FelekBir fırsat tanımaz.Ağlatır tez,Gülende biz.Hey kalırızAman da biz.Puslu havaKurt günüdür.Çen,
AŞK EKŞİR
taş mıydı yüreğin mayası, aşk mı? böyle yanması odun ateşinde böyle dökmesi alev toplanını hangi bezin kenarında ki yangı hangi dağın çağrısı ,için içi kulaklardan
MECMUA
modası geçmiş bir eylül hüznüydü ekim’den, kasım’dan süzülen yaşlar salıncak olmuş sararken yapraklar omuzların döker sarı sarı gül ayrılıklar bağırır son bölümü bir devir daha
Frankfurt Okulu’nun Aydınlanma Eleştirisi
Reşat ÇAMURLU “Aydınlanmanın nesnel eğilimi, imgelerin insan üzerindeki egemenliğine son vermekti.” T. Adorno, Minima Moralia Adorno’nun belirttiği gibi, “Aydınlanmış düşünce imgelerden kurtulma yönünde ilerlemiyordu.” Aydınlanma
İSTANBUL
Gözlerimi alamıyorum üzerinden.Güneşin rengine bürünen ezeli şehir;İstanbul, İstanbul, İstanbul… HASAN AKBAL
BİR ÖMRÜN 40 YILLIK HATRINA
Yâr bana bir eğlence medetTam iki dudağının arasındaKahverengi gözlerin bol cilveli akındaAşkın ile sarhoşluk gerekDerler ki “bana sen gerek”Ayılmayayım… Yâr bana sen gerekMemleketin bir ucundan
GURBETİM
Gurbetim, ayrı şehirdeyiz…Hüzünlerle sevdamız ve biz,Ayrı gayrı seven gönüllerdeyiz,Uslanmıyor şehrim uslanmıyor gurbetim. İçinde sevinçler açan,Nehir gözlerinin sahilinde yorgun,Vuslata uzanan aşka vurgunum,Gelmiyor hasretim varamıyorum gurbetim. Saçların
VANLI YUNUS’UN HİKÂYESİ
Depremlerde, yangınlarda, sellerde, trafik kazalarında, şehit cenazelerinde vs. bazen acıklı hikâyeler ortaya çıkar. Bu durum mevcut acıyı bir kat daha artırır. Duygusal insanlar günlerce etkisinden
TURANCI, TÜRKÇÜ DÜŞÜNÜR MEHMET ZİYA BEY GÖKALP..
“Vatan; Ne Türkiye’dir Türklere,Ne Türkistan,Vatan;Büyük ve müebbet bir ülkedir;Turan..”Ziya Gökalp (23 Mart 1876) Çermik doğumlu. Bazılarınca Kürt ya da Zaza kimliği giydirilmeye çalışılsa da, Türk
YAŞA CUMHURİYET, YAŞA ATATÜRK..
Savaşta ya şehit, gazi oldular,Vatanı kurtarıp geri döndüler,Kimisi Ata’yı canlı gördüler,Yaşa Cumhuriyet, yaşa Atatürk.Emretti komutan, Akdeniz hedef,Sathı savunma yok, şehitlik şeref,Fransız, İtalyan, Ermeni taraf,Yaşa Cumhuriyet,
İstanbul
İstanbuldayım adı dillerde şenlenen istanbul!Sende var mıdır bu derdin dermanı?Nice sultanları yitirdin nice aşkları.Peki ya ayrılığın çaresi sende var mı ? Aşktan ölen kavuşur mu
GİDEN Mİ ? KALAN MI ?
Ne giden gittiği yere götürür, Ne kalan yüreğinin kanatlarına sahip çıkabilir, Boşluğu döver sevdanın kanatları, Buluşmadan , Bulamadan, Sonsuzun kavuran yangınında , Köz… Kül… Gitmekle
KANATTAN UÇAR , GÖZDEN DÜŞER
mesela sev diyorsun sev, sev pınarı çatlamış su gibi göğü delmiş fırtına gibi ağaca düşmüş şimşek gibi gibi gibi, var gibi de yok toprağı yaran
SERÇE
SERÇE Çama çalıya konma serçe,Ökse otunun rengi hoş;Oradaki kadın söyledi “zehir”.Artık bu pencereden geçme. İğdeler kurumuş, kapan var; gitme.Kirlenmiş kayalar, orada ötme,Oy göz çukurlarımı, görmeyeyim.Bir
GÖZLER HER ŞEY…
Ben sana aşığım, Ve seviyorum; – Nasıl mı?Bak gözlerime anlatayım, -Yalan mı, asıl mı?Not: Gözler her şeyi anlatır… HASAN AKBAL
HİÇ
sevmek öylesi bir şey değildi o anlamadı, ben de anlatmadım kuşlar maviye kanat çırptı sevda harflerinden soyundu bir bebek daha doğdu bir anne daha güldü
büyük ozan Âşık Veysel Şatıroğlu, doğum günün kutlu olsun…
ESERLERİ; Anlatamam Derdimi Arasam Seni Gül İlen Atatürk’e Ağıt Beni Hor Görme Beş Günlük Dünya Bir Kökte Uzamış Birlik Destanı Çiçekler Cümle Âlem Senindir Derdimi
YOK OLMA YOLUNDA-2
Kapatma düğmesi yok şu içimdekilerin Öyle ki bazen kendimden bile sakladığım oluyor içimdekileri Böyle yaza yaza yatıştırıyorum sadece Daha yeni uyuşturucuya düşmüş gençler gibi Hayatın
VAN AĞLADI, BEN AĞLADI
Deprem deyince aklımıza hemen yakın tarihimizde yaşanan ve binlerce vatandaşımızı toprağın kara bağrına bıraktığımız Marmara depremini hatırlıyoruz. O korkunç manzara gözümüzün önüne tüm hışmıyla geliveriyor.
Unutamayacağım mutluluğum🤗
Çocuktum…Sabahları güneşin doğuşu ile uyanan, meyve ağaçlarını talan eden, üzerinde uyumsuz renk cümbüşü kıyafetlerle dolaşan, kırmızı lastiklerle büyüyen ve oyuncak diye, ırmak kenarlarına atılan kırık
YANILGI
Ağlamaya takatim yok artık, gülmekte gelmiyor içimden. Ne ektiysem onu biçtiğimi düşünsem, eksik kalıyor birşeyler. Hayata verdiklerim az geldi belki, belki de kendim ettim kendimi
My Fellow country Men
O Villagers of the black soup medicine,The fiercest warlord are comingWith cavalry,And loaded fire grenadean explosive bomb. Thy lout are on their wayWith thousands of
VE
ve giden hiç geri dönmedi gözlerini sesini mahsur bıraktı solumda ince bir iniltinin tiz sesinde bahçem de, sofam da esrik bir esintinin yelinde çayım da,
Hayat
Ne yollardan geçtik.Gittik mi gittik !Bazen düz, bazen engelli, bazen yokuş, bazen ….Yalan bir hayat için.Kaç doğrudan vazgeçtik?Değdi mi?Oysa;Küçük bir çocuk var içimizde hiç büyümeyen.Korkusuzca
ÇOCUKLUĞUmDan!
Biz çocukken evimiz, bahçe içinde olan bir yapıydı. Bizim dünyamız evimiz. Küçük bir mahalle düşünün, yeni yeni evler yapılmaya başlanmış. Herkes birbirini tanıyıp komşu olacak
Bir Kadın giderse…
Bir kadın giderse!Peşinde öksüz ve yetimleri çok olur. Meselâ…Mutfakta tabaklar, tencereler, özenle yerleştirilmiş baharatlıklar, çaydanlık.Kavanoz kavanoz reçeller.Buzdolabına hazırlanan kışlıklar. Sabah karanlığında yaptığı tıkırtılar. Salondaki perdeler,
Son. Mektup
Sayfa sayfa yazacak lakin heceleyerek okuyacakgım seni, Her satırda arayacağım gönlünde bulamadığım sevgi zerrelerini,. Belki bir gün gözlerinde bulacağım sesinde kaybettiğim gençliği , Lakin asla
Tozlu raftaki unutulan kitap
Yaktım her şeyi bende kalan resimlerini,Hatıralarım kül ve duman şimdi.Sen yoksan hatıralar neye yararki.Sarsıldı ruhum,içimde depremler oldu sanki Artık sevgimle değil vazgeçmişliğimle an beni.Oysa çıldırırcasına
Kavgalarım
Bilseniz ne kavgalar biriktirdiğimiDeli derdinizOysa içimde dalgalı denizlerHer dalga ayrı bir kavgaBakınca derindenKimilerinde açlıkKimilerinde toprakVe kimilerinde bir karış vatanKavgalar birikiyordu bendeBaldırları çıplak çocuklarEllerinde sapanlarTanklara ebabil
Milyonoğlu milyon kere
Şimdi ben ne yazsam sen sanılırsın…Ne söylesem üzerine alınır,Her sözüm,Her cümlemde aşk ile salınırsın…Gayrı yerde bilme beni,Vallahi yanılırsın…Kallavi bir şiirin en kılıç tırpan cümlesinde tekme
Bir Eylül Akşamı
Fatih ER Bir Eylül akşamının serinliğikapıların altından dolarken içeriye,ben, günün alacakaranlığında sızmıştım. Bedbaht ve bedbin iki şey eşlik etti bana.Bir rüya halinin eseri olmalıydı bunlar.Anlamdan
Kartal Belediyesi, Neyzen Tevfik Şiir (Hiciv) Yarışması
Kartal Belediyesi’nin; ünlü ney ustası ve şair Neyzen Tevfik’i (Tevfik Kolaylı), gelecek kuşaklara tanıtmak, eski şiir türlerinden olan “hiciv”i ve şiiri özendirmek amacıyla bu yıl
süveyda-17
SÜVEYDA-17 Biz göğe değil toprağa bakalım süveyda Aynı göğün altında değil de Aynı toprağa bastığımızı hatırlayalım Toprak kir tutmaz üzerine basmakla Gökyüzü çabuk kirlenir çabuk
MAŞALLAH DESİN..
Allah gelemini gözele çekip,Gözeli görenner maşallah desin.Gızlar bulağınnan tezze su içip,Nezer sındırannar maşallah desin. Bele gözel yohdu elde obada,Neçe neçe cavannarı yubada,Tehçe olabiler Heyder babada,Üreyi
