Bedenim ağırlaşıyor üstelik tamamıyla karşılayamıyorum gelen mutluluk anlarını. Zor bir insan oldum gün geçmeye görsün. Hırçın hırçın akıyor kanım damarlarımdan hissediyorum, hissediyorlar. Hemen parlayıveriyorum ya huyum değildir. Gülümsemesiyle övgü toplayan ben sahtekârlıkla gülümsüyorum bazen. Kendi kendime vücudun ihtiyacıdır diyerek gülüyorum. Kendi kendime, delilik denenden.
Velhasıl isyanım buna, bizi bu hale getiren olgulara ya da insanların çok değerli yargılarına. Sağım solum sen şöylesin sen böylelerle dolmuşken her şeye parlayan sinirli halimi nasıl açıklayacağımı düşünüyorum. Çokça düşünmekten olacak ki ufacık mutluluğa vardır altında bir keder diyerek azami şekilde mutlu oluyorum.
Kusurlu yanlarımızı saklayıp mükemmeliyetçiliğe teslim olmamız gerekiyor bir de. Böyle bir dünyada yapamayacağım bu arada. Benim saçım benim kaşım benim ellerim diyerek; benim problemim benim kişiliğim benim hayatım diyerek başlatıyorum içimde bu devrim niteliğindeki hareketi.
Velhasıl isyanım fazlalık olan iki kiloma değil Edirne tava ciğeri sevmeyenlere.
VAR OLSUN EDİRNE TAVA CİĞERİ!
Edirne’ye gidilir de hiç tava ciğeri yenilmez mi?
https://gezikent.com/edirnede-ne-yenir-nerede-yenir-edirne-lezzet-durakları
Kesinlikle 😊