Seni görünce,
kaderim yeniden
çizildi.
Hayatım,
senden önce ve senden
sonraydı…
Devrim, sona ermişti.
Artık benim devrim
sendin.
Tatlı bir rüyadaydım.
Uyandığımda,
Her sabah seni
görüyordum.
Bana günaydın
diyiyordun..!
Anlamıştım,
Bugünde beraber
olacaktık…
Kış mevsimindeydik
Akşam habersizce
üzerimizi örtmüştü.
Üşümüyordukta…
Utangaçlığımızda
saklanmıştı…
Dolunay’ın güzel
yüzünden cesaret
alıp,
birbirimize yıldızlar
gibi göz kırpıyorduk
masumca.
Aylar günleri kıskandı.
Ve..,
Bütün zaman dilimleri
bizi ikiye ayırdı.
Artık, dokunmalarımızla
bile ruhlarımızı hissedemiyorduk.
Gözlerine de baktım,
anlamıştım bana
güle güle diyiyordu.
O günden sonra,
Hiçbir zaman sonra
bahar mevsimini
yaşayamadım.
Zaten, ondan başka da
çiçek koklayamazdım.