Azade bir renksin düşümün kovuğunda saklı bir gerçekten de öte gerekçelerimi sunduğum şiirin hikâyesinde saklı aslında söyleyemediklerim en çok da yaşarken haykırdığım değil nazenin iç sesimle şerh düştüğüm şiir mektebinin asi/l öğrencisiyim bazen dilimin tutulduğu bazen kalemin yorulduğu bir kıyamda kıyılan içimde dilimlenen hüznüme reşit bir kimlik vermek adına konduğum tepesine göğün: mahzun bir kuştan ötesi değilim hem ötekileştirildiğim hayat denen iklimin yüreği yaralı bedevisi… Bir gülüşe tav oldum esrik bir öyküde saklı miladımÖlüşüne çocukluğumun tek ve de ilk şahitRenklere düşkünlüğüm kadarKör vaktinde geceninSunumu Azrail’inNöbetleşe beklediğim döngününHali hazırda gelmedi sırası kendime Bir iç dökümse şiirSesten öte sessizlik saklı kabrimdeTelaşla sevdiğim telaşla yazdığım ne hikmetseYaralı manzumeler tek sırdaşımCepkeni solgunCüssesi yorgunCümleleri hali hazırda suskunElbet kalem ve şiir konuşurken benim yerime Maktulü yok henüz şiirinBir vedayı dahi çok gördü insanlarEndamlı hasretin çekirdeğiElle tutulur ne kaldı ki geride?Elimden kaçan ipin ucundaYüreğimden sökün eden korun indindeÖzlemle devirdiğim cümleler meylettiğim kendime Men edildiğim hayattan ve mutluluktanKopuk bir rotaAzık bildiğim sözcüklerin tembihlediğiGönül gözüme sadık bir vefaİrdelenesi ömrün iğreti haznesiÖykündüğümse sadece kendimeDünde kalan mutluluğun tarifesiTayin edildiğim en ücra mevkideÖlümle restleşen bir tesellinin abidesi Hızır’dır yetişecek olanHazır ol da saklıHazana göç eden Hızması sözcüğün kemale ermiş bir iklimGöçebe imgelerden çıkıp da yolGöçmen kuşlara verip veriştirdiğim bir teselli babındaHayta ve hoyrat rüzgâra ettiğim duaEn çok da içime esen bir denkİçtimada mademki yürekİtiraz hakkımı kullanıyorum, hâkim beyNemalandığım hüzünle Namusum şerefim üstüne ettiğim yeminleYaşadığım arbededen arda kalanBir mihenk taşı ki kalemGövde gösterisi değil asla şiirYaşadığım kadar yaşattığıma tembihliÖyküm ise şiirin hikâyesinde saklı