Hangi rengin ulemasıydı karanlığın mısralarında tepişen iç sesimin isyanı ve idraki eflatundan bir ömür enkazı devraldığım yalnızlığın kilinde saklı tümceler. Bir düş’ e gebe şiirİçine düşülesi aşkın tortusuTahayyülü imkânsız iken kaderDipçiği ile yaraladı gönlümü Mukaddes bir hüzünBatılında gizin içimi deşenÖzgün ve hür bir isyan yâd ellerde kopan fırtınaÖncesiKıyama durduğum gün ve geceRitüeli adeta bir bilmece Hissikablelvuku depreşen Hazansa münferit bir sancı sözüm ona TemmuzYaz demeye binlerce şahit gerek.Üşümelerin yoncasıDüşe kalka gelmediğim güneGel gör ki tahayyülü imkânsız adeta yarınlarınDeştiğim sözcüklerde saklı kinaye Horasan tepesine astığım bayrak misaliKışın ertesi baharsa…Endamlı bir yalnızlığın mealiKardığım yürek yaralıKandığım ahvalimTutuşan hicranım ve gölgemle kavgalı Vasıflarım kayıpKalburüstü bir varlık aymazında hayatınNe ayıp ne sıradan yaşananSözcükler ezkaza ses ederse yalnızlığımaMevsim revnak bir cümleEtekleri tutuşan zalimin taptığı nefsineNe hacet nefesimi tüketiyorsam?Ne de hicret benzeri bir elemKopacak fırtınanın habercisiBüyümeye odaklıİçimde saklı çocuk ve ibrazı gününİnkârı ne mümkünÇektiğim acıların tahayyülüSadece saklı Allah katında Gün miadını doldurdu geceye devir teslimAcılarGölgeler ve suretlerİçine düşülesi tuzağın keşke olsaydımUzağında Kâfir yoldaşı zaliminZulmü hak görenlere isyanımMünferit bir iklimNe yaz ne kışMücbir sebeplerden serildiğim kilimAyaklarımı hissetmediğimKanatlarım yaralı ve yamalıTebessümler ektiğim dünüme özlemim