Feryat figan eder cümle yaranmış,
Dert veren dermanda verenmiş elbet.
Can yanınca yatmaz gözler uyanmış,
Hak ile batılı görenmiş elbet.
Fırsat bulan bozuk malın pazarlar,
Başka yerde bulmak zordur yazarlar,
Sevgisizler, gönlü hoşu azarlar,
Cahiller alimi yorarmış elbet.
Dost bildik her canı, cana sarıldık,
Dürüst olduk, eğri dedik darıldık,
İslam’a şirk katan kimse ayrıldık,
Güzel gören gözler yarenmiş elbet.
Yunus Emre, Kabe saymış gönülü,
Pir, Eren sevmez dost attığı gülü,
Dara çekmiş sesi garip bülbülü,
Yapılan yanlışı yerenmiş elbet.
Lokman hekim olsa, eylese derman,
Bilgi varsa, vardır din ile iman,
Dağlar dost olsada şahındır ferman,
Haksıza mazlumlar direnmiş elbet.
Dilleri duayla, sevgiyle yüklü,
Saygıyla yetişmiş küçük, büyüklü,
Emircan alemde güçlüler haklı,
Gariplere çorap örenmiş elbet.