Çaresizlik, çaresizlik çaresizlik…
İnsanı daha aciz hissettirecek bir duygu daha yok.
Acıların yoğun yaşandığı bir süreçten geçiyoruz.
Bir kez daha bizim acımız gerçekten acı mı diye düşündüren acılar…
Büyük yaralar, büyük kayıplar, büyük yıkımlar…
Maddi kayıpların yeri doluyor da manevi olarak yaşanan yıkımın hiçbir telafisi olmuyor.
Ruhu sızlıyor, kalbi daralıyor insanın, hiçbir yere sığamıyor.
Yaşadığına utanıyor.
Nefes almaya çekiniyor.
Batıyor her nefes alışında o oksijen ciğerlerine…
Yaşananlara bakıp bir ‘Ahh’ çekebiliyor insan sadece.
Bir ‘Ahh’ a sığdırıyor tüm sessiz çığlıklarını…
Bir ‘Ahh’ a…
Reklamlar