Bir ikindi akşamında
Zifiri karanlığında boğuşan ruhum
Kalıp ve kalmamak arasında
İncecik bir çizgi üzerinde
Bir adım geriye bakıyor.
İnsanı kendinden geçiren
Caddelerin loş ışıklarında,
Buruşmuş düşüncelerle
Ruhumda gitgide büyüyen
Kuşların kanat seslerine takılıyor aklım
Gitmek isteyip de gidemediklerime
Sessizce boyun eğiyorum
Bir o kadar da çaresizce…
Sonra da ruhuma yeni bir kılıf bulurcasına
Derin bir iç geçiriyorum hüznüme …
Kendinden geçercesine
Gri bulutlara inat eşlik eden
gözyaşlarım
Bir isyan gibi !
Durmadan boşalır gergef yüreğime .
Ve Koca bir hiçlikle dudaklarımın gerisinde
Hezeyana uğrayan kelimelerimi,hiçliklerimi ve bilinmezliklerimi
Dökülen son bir isyanla örtbas ediyor düşüncelerimi…
Türkan ŞENGÜLER
Reklamlar