Kendime kahve,
Gökyüzüne kuşlar ısmarladım ötelerden,
Gri bulutlar sarmış göğü
Benim içimde enkâzın tozu.
Vaktini bekliyor her biri göçmek için,
Son yaprak dalında,
Yarım yamalı hevesler kursağımda ,
Ne kadar benziyoruz oysa,
Onlar gökyüzünde ben olduğum yerde çırpınıyorum.
Yerinde sayıyor adımlarım,
Hangimiz önce terk-i diyar eder bilinmez,
Kara kışa ayak direniyor ,
Ayazdan nasibini almış yüreğim,
Rüzgâr estikçe, kendimden ötelere savruluyorum.
Kuşlar özgürlüğe kanat çırpıyor,
Sanki kutsal bir görevdeler ,
İçim alabildiğine bulut ,bulut…
Göç erken başladı bu güz besbelli
Ben de nasibimi aldım
Zemheri soğuklardan,
Payıma gurbet sol yanım hasret düşüyor.
Kimbilir belki yeniden,
Küllerimden doğarım,
Bu bahar olmadı ,
Sonraki bahara çiçek açarım.
Kanatlarım yeşeriyor umut ,umut
Benim ki de uçmak sayılır mı…..?