Durmuştu düşüncelerim.
Zihnim bulanıklaşmıştı.
Karşı dağın berisinde,
fırtınalar kopmuştu.
Gözyaşlarım duman olup nehre çökmüştü.
Sessizleşmiştim,
yapraklar bir o kadarda defterim de manasızlasmıştı.
Gece çökmüştü nasırlı ellerime , kalem utanmıştı
yalnızlığımdan.
Saatler durmuştu,
hikayeler kalbimden kopunca.
Yok olmuştum bende sessizliğimde.
Adın iliklenince bu bedenimde,
ağaçlar yapraklardan yazmıştı
sevdamı tüm dünyaya.