Hiç tanımadın beni
ne garip dünya. Pencereden rüzgarlar,
kulağımda ulurken,
ben ise kalem ile kağıtta seni anarken,
sen hiç benim kitabım olan yalnızlığımın
elinden tutmadın.
Hic tanımadın beni
ben evimin bacasında tüten dumanda, senin sıcaklığını hissederken sen o sözlerinle,
ektigim çiçekleri Koparıp kenara attin.
Ne garip dünya körler duymak için çiçek seviyor.
Sağırlar görmek için, çiçekleri suluyor,
ne garip dünya.
Reklamlar