Ağaçlar yaprak açtı, meyveye durdu.
Bir sonraki mevsimi gözleyen tefekkürlerde bazı yolcular tramvay beklerken. Bazıları şimdi esen meltemin yanaklarını okşamasıyla mest oluyor, tahayyülünde en güzel anıları, en sevdikleri…
Ben gözlerimi kamaştıran güneşin parlağında körleşen bir çift gözle, yönümü gösteren bir menzili görmeye çabalıyorum. Son duraktayım dediğim her defada bir yeni yolculuk, vasıtasıyla beraber gelir bulur hâlimi. Hasılı, bitmez yolculuk, nihayetinde cümle mevsimlerin Sahibi varsa. Kar olur bir tramvay, kuru dallar sarı yapraklar olur tramvay, pembe beyaz çiçekler olur tramvay, karahindibaların her bir tüyü uçar göğün depderin maviliğine düşer kapkara toprağa da olur bir tramvay… Yolcu… Yolcu nerededir tramvay nerede yolculuk ne âlemde?…