Elalem ne der diye yapmak istediklerimi yapamadım, yapmak istemediklerimi yapmak durumunda kaldım. Ama işte elalem hep der..‘
İnsan hayatın iplerini kendi elinde tuttuğu kadar özgür,
Düşüncelerini benimseyebildiği kadar tutarlı,
Hislerini ifade edebildiği kadar cesur,
Kendi kendine dağ olabildiği kadar güçlü kalır zannederdim.
Oysa insan;
İplerini güvenle bir başkasıyla paylaşabildiği kadar özgür kalırmış. Özgürlük denilen kavram aslında yalnızlığı ifade edemezmiş.
Düşüncelerini benimsese de üzerini doldurabildiği kadar tutarlıymış, düşünceler göreceliymiş. Birinin doğrusu bir başkasının yanlışı olabilirmiş.
Hislerini ifade edemese de hissettirebildiği kadar cesur olurmuş, hissettirilmeyen her duygu bir gün silinip gitmeye niyetlenirmiş.
Aslında güçlü olmak, kendine oluşturduğu dağların çığ gibi üstüne yıkıldığında bile sağ çıkabilmekmiş.. Güçlü kalmak fiziksel bir anlam ifade etmeye yetmezmiş.
Ne tutarlıydık, ne özgür, ne cesur ne de güçlü.. Meğer insana hayat hep bilmediği rolleri oynatıp eğlenirmiş..