Nezaman sokağa çıksam ,
sessizliğe bürünür bedenim .
Ne zaman yatmaya kalksam ,
hüzne dalar giderim .
Rüyamda senin o gamzelerinde belli ettiğin gülücükleri görsem , sanki bir yaş daha büyürüm .
Neydi sende ki o güzellik beni vuran , içinin yeşertiği güller mi yoksa kahkaha atarken saçtığın
papatyalar mı ?
Ne zaman tesbih çekmeye başlasam ,
bir otuz üç kere de senin adını sayardım.
Neydi bende ki bu aşkın anlamı ?
seni çok sevmek mi yoksa senle yaşlanmak ?
Nezaman sokağa çıksam sessiz sessiz seni sayiklarım .
Gece olunca ayda ki yüzünü izleyip dururum .
Reklamlar