Bu bozkır yüzümün arşa değdiği yer…
İşte tam burda yükselsem yukarılarda bir Tanrı bulur muyum bilmem…
İşine bak lan deme bana,tanrı yükseklikten ötedir seni kendini bilmez .
Dur bak ağzım bozuk benim sevgilim,
İsa’nın havarileri kederi nasıl içerdi bilmem,
Ne bileyim bir sahabe hiç mi hüzün çekmedi yüzüne bakarken o Efendi’nin.
Neyse konuyu dağıtma bak,başına yazma bağlı şu penguen gibi yüreyen teyze varya halen kirada,kiralar da yüksek …Diyorum ki bu teyzede hep bir bilimkadını edası seziyorum…
Sir İsaac Newton yer çekimini bulmamış olsa bu teyze bulurdu … Teyze hadi ver ellerini öpeyim bilim aşkına..
Arşınlıyorum hayatı ,ipi ceset kokan bir ten var üzerimde …Bak ama bu yaşamı sevmediğim anlamına gelmez,hayatı en çok ondan vazgecenler sever …
Tam buraya ait bir ayet ilistiriyorum göğsüme.
“Kimse kendisi için gizlenen müjde ve mutluluğu bilemez.” Ama sevgili Rabbim çok olasiliksalsin sen öpücük 😍
Çıldırıyorum bu bilinmezliğin karşisinda .
Gerçekligin pratik ve teorik varsayımı üzerinde içimde koşarken dört nala diyorum ki lan dingil herifler bu çöpler ortalığa mi atılir,nasıl da limon kabuğu kokuyor hayat değil mi ?
Kafan karişmıs olabilir ama takma bazen karışmali her şey …
Düzen düzensizliktir minik labaratuvarım🐞
Hayata karşı yazmaktan ,gülmekten,
bolca hüzun ve bir o kadarda neseden baska bir şey gelmiyor elimden …
Parmaklarım yürek yemiş benim yazmak içimin devrimi…
İnsan sadece kendisi için yazmaz ki ,yazı herkesin,hüzün gibi…
Sonumu bilmiyorum tedirginliğim kendimden benim…
Tam işte bu kadar kederden sonra Müslüm babadan hangimiz sevmedik çalar misin birde İsmet özelden amentü 🔬
Kendime hep brewe derim bu kürtçede kaç demek …
Çünkü insan en çok kendinden kaçmalıdir kendisine ….Varolmak için kaç ey peygamber,ey insan ve ey teyze ,sen yavaş koşarsın ama yine de kaç hayat geliyor ,hey havariler hadi sizde kaçın İsa çarmihta yaşam buluyor…
Barış Altıntas
26 numaralı tek kişilik koltuktan
Saat :11.22