Kölgen tek xeyli vaht gezdim arxanca
Mende sedagete inanmadın sen.
And – aman eledim ilgar, inanca,
Candan mehebbete inanmadın sen.
Özünü uca dağ saydın, yetmedi,
Gelbinde merhemet tükü bitmedi,
Neynesem ağlımnan xeyal getmedi,
Ettiğin söhbete inanmadın sen.
Eşgini bir alem sayıp ucalttın,
Cavan idim, men yazığı gocalttın,
Uzun ömrü günden güne azalttın,
Eşgına hörmete inanmadın sen.
Sevgi dünyasında göylerde başın,
Bilmem menden yana neydi telaşın?
İndi yadlar olup senin sırdaşın,
Sende vehamete inanmadın sen.
De, hansı gelemdi ayrılığ yazan,
Özgeler kimdi ki gelbine sızan,
Mende perişanlığ, sende de hazan,
Dostluğa, vahdete inanmadın sen.
Verdiğin vadeler, gün, ay, il oldu,
Iğdır’da laleler saraldı, soldu,
Özgeler dünyada muradın aldı,
Çekilen zehmete inanmadın sen.
Başın Ağrı dağı, dibin gılcadı,
Verdiğin tikenin zeherdi dadı,
Ağlına geldihce Emircan adı,
Ettiği minnete inanmadın sen.
01.7.2022 Emir Şıktaş