Aynalara küser oldum ben.
Görmediğim sevgin, öfkeme karıştığı
İçin.
Nasil korku verir bu yalnızlık insana.
Kahkalar atar, gölgeme yansıyan acilar.
Topraktaki yüzün aynalara poz verir.
Beni küstürdüğün o, aşkınla.
Saçlarım tek tek dert bağlar, bu öfkemin karşısında.
Aynalara küsmüşsem, o zaman görmediğim
sevgindendir işte.
Gözlerimde ki sönen lambalara gel ışık ol.
Gölgeme yaslanan acılardan olma.
Aynalara küser oldum ben, yalnızlık belimi bükünce, toprağa düşen aşkınla yeşil oldum ben.
Reklamlar