Pembe umutlar, mavi hayaller.
Gecenin peşinde yolcu,
Bir dünya müridi
İçine sığdıramadı, sığmadı.
Kötü sözler, karanlık bakışlar, kanlı eller…
Böyle olmamalıydı, olmamalıydık.
Şimdi uzaklardaki umut kıvılcımlarını ararken ellerimin yandığını hissediyorum.
Umut hep içimizde bir limanken şimdi aynı gezegende nefessiz yaşıyoruz.
Kandırıldığımız baharı, kandırılışımızı izliyoruz.
Biz ne yapıyoruz?
Hangi umudu yarı yolda bırakıp kaçıyoruz?
Neyin intikamı bu?
Burası nerenin kirli, kanlı kentleri
Gecenin peşinde yolcu,
Bir insanlık yerlisi
İnsanlık ki ismi, ruhu, canı yok.
Kalbi yok.
En kötüsü ki sevgi yok.
Affetmek yok.
Yardımlaşmak yok.
Artık bu insanlığın yazı kıştan ayaz.
Ne yapmalıyım, yapmalıyız.
Sokaklarımızda çocuk seslerini duymalıyız.
Koşup oynamalılar.
Düşebilmeliler.
Gülebilmeliler.
Sevebilmeli, sevilebilmeliler.
Gecenin peşinde yolcu, son kez belki
Pembe umutlar biriktirdi mavi hayallere
Pembe umutlar, mavi hayaller…
Fatmanur Nartekin C☆