Geçti serin rüzgarların dumanı,
Kayıp şehirlerin sarmaşıklarında tütüyor
Ağlıyor evimin bahçeleri,
Görmesende yağmur damlalarını
Düşüyor bir bir gönlümden,
Ebedi yalnızlığa.
Güvercinler toplanmış minarenin avlusuna,
Bir avuç buğday tanesi serpiliyor,
kayıp şehrin esaretinde.
Görmesende kanat çırptıkları kadar düşen hasreti,
yinede beklerim bu ebedi yalnızlık da
Gönlüme seni.
Reklamlar