Annemin adı Fikriye’ydi
Altı çocuklu bir ailenin en küçük kızıydı
Yedi yaş küçüktü babamdan yine de ondan önce ağarmıştı saçları
Maddi durumlardan dolayı okulu ilkokuldayken
bırakmış, anne olmuş 18 yaşındayken
Akşamları gece lambasını açar
yoğurdunu yer bir yandanda kitap okurdu
Alerjisi vardı gümüşe
Kolye taktı mı hemen kızarırdı boyunları
Yaşadığımız ilk ev tek odalıydı ben salondaki kanepede yatardım
Evimizin penceresinin önünden hiç eksik olmazdı
Sardunyalar, orkideler hatta kaktüs bile
Annem çiçeklerine kızlarım diye seslenirdi
Ben seviyorum diye haftada bir gün pizza yapardı
Babamınki mantarlıydı benimkisiyse sucuklu
Abim okumak için önce Erzurum’a sonra çalışmak içinde Ankara’ya taşınmıştı
Belli etmezdi annem ama bir yanı hep eksik gibiydi
|Rumeysa HAKSEVER