KÜNYE - ben de yazıyorum, diyenler yazdı; biz siziz...
düşlerin kıyısından
gülüşlerine sızan bir avareyim
ellerinin pamuk tarlalarında dolaşan
mevsimlik işçiyim
alın teriyle temizlenmişken yüreğim
hasretinle pişen toprak parçasıyım
ki ben!
ne sanat bilirim
ne sanatkarı tanırım
tek alimliğim
yanağında bulunan mezarlığa gömülme istediğimdir.
Hayatın damarlarında dolaşan bir pıhtı gibi, ya da nefes çekerken en az havanın gittiği ciğerdeki son akciğer hücresi veya kalp atış hızının en üst seviyesine kadar dayanacak kadar çılgın bir yüreğe sahibim ama bir tek ben değilim. İnsanlık için insan olmak isteyenlere tek sözüm; ölmek kadar uzun yaşamayacaksınız.