neydi ? seni , senli anlarımı,
ölümsüzleştiren,
mutfak sesleri mi ?
bardak, tabak sesleri arasında o muhteşem ötesi kokular mı ?
o kokular, tencereye vurulan kaşık sesleri mi ?
ya da çamaşır sepetiyle elinde, dilinde,
senden önce gelen seslerin mi?
ve kulaklarımda aynı tını, “ne gerek vardı, paranı bu kumaştan yığına değiş tokuş etmene” sözleri,
ne doğru, ne acı sözler,
akılda, aklımda,
şimdi boş bomboş tuvalde,
açtım dolabı, izliyorum,
ocak yanmıyor,
tencereler, kapağından ayrı düşmüş,
ne tencerede ses var,
ne mutfak konuşur, öyle kendi kendine, izler kendi kendini gizler…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
Reklamlar