o kadar yorgunum ki,
çarpık çurpuk hayat denen yol,
artık adımlıyamıyorum,
adım adım büyüyorsun,
karşımda dağlar,
gözüm değmiyor,
soluğum, soğuk kara kışlar gibi,
ciğerimde ağrı, yanardağlar gibi,
imkanlı imkan’sızım, ağrıyor,
sızı düştü, damarımda alev alev,
sağırdır duymaz derler,
duyarım da inanmam,
yürek derim yürek,
işte orası sağırsa, körse,
ya da unutkanlıkta, rütbe aldıysa,
ne duyar, ne görür,
işte öyle bir şey,
benim dağım, benim bağım,
kör, sağır, dilsiz,
ne bir bağ üzüm verir, nede bir kanat çırpınışı duyulur…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
Reklamlar
